‘Oog hebben voor elkaar, daar gaat het om’

De deur van de kamer van de nieuwe decaan van Mathematics and Computer Science Edwin van den Heuvel (55), achterin de gang op vloer 3 van MetaForum, is gesloten als ik aankom voor het interview. Al snel rondt hij het gesprek af en noodt me binnen in zijn kamer. Na het gesprek staat de volgende afspraak al te wachten. Zo vergaat het hem al sinds hij in september zijn nieuwe functie startte.

“Het is druk, heel erg druk”, zegt Edwin van den Heuvel met een lach vanachter zijn bureau in zijn nieuwe werkkamer. “Ik zit zo vol met afspraken dat mensen niet spontaan bij me kunnen binnenlopen. Heel jammer, want ik vind het belangrijk dat iedereen bij me terecht kan, dat ze vertrouwen in me hebben. En ik zou zelf ook graag meer rondlopen in de faculteit om gevoel te houden met wat er speelt.”

Met twee benen op tafel

In de visie van Van den Heuvel moet een decaan met twee benen op tafel kunnen zitten met zijn deur wagenwijd open. “Toen ik als consultant chemische bedrijven bezocht, verbaasde ik me over de procesengineers die op een stoel bij de installaties zaten en verder niks deden. Dat vond ik raar, maar ik leerde dat dat juist de ideale situatie is, want dan loopt het proces zoals het moet. Dat vind ik een mooi beeld om naartoe te werken.”

“Ik wil werken aan een faculteit waarin mensen goed weten wat de processen zijn en hoe de dingen lopen. Ik wil voor meer duidelijkheid en helderheid zorgen voor onze mensen. Dat ze weten dat wat het bestuur doet, is om onze faculteit en medewerkers een betere plek te geven”, zegt hij.

“En ik hoop dat we na mijn eerste termijn kunnen zeggen dat mensen meer wellbeing ervaren - dat ze met een fijn gevoel naar hun werk komen, en meer controle hebben - en dat we als faculteit zichtbaarder zijn”, somt hij op.

Werkdruk

Een grote vijand van wellbeing is werkdruk, weet Van den Heuvel. “Je vroeg me net of de decaan wel vakantie heeft. Die vraag gaat voor veel mensen hier op, die in hun vakantie pas de ruimte voelen om aan hun eigen dingen te werken of zaken weg te kunnen werken.”

Zijn oudste dochter is afgestudeerd wiskundige en houdt hem regelmatig een spiegel voor: ‘Pap, jij werkt alleen maar, en ik ben bang dat ik op jou lijk en dat ook ga doen’. Ik ben een slecht voorbeeld voor mijn dochters”, realiseert Van den Heuvel zich. “Dat veel werken en maar doorgaan zit in mijn karakter. Maar het is geen goed signaal. Niet voor mijn kinderen, en ook niet voor onze faculteit.”

We moeten aandacht hebben voor een betere balans tussen werk en vrije tijd.

Decaan M&CS Edwin van den Heuvel

“Als je ziet wat er in de weekenden aan mails voorbij komt… Onze mensen werken in hun vrije tijd aan de zaken waar ze écht energie van krijgen, omdat ze het daar door de week te druk voor hebben. We moeten aandacht hebben voor een betere balans tussen werken en vrije tijd. Mensen moeten de ruimte hebben én voelen dat ze bij hun gezin kunnen zijn en ook andere leuke dingen naast hun werk kunnen doen. Als we dat voor elkaar krijgen, ben ik heel blij.”

Werkdrukverlaging staat dus hoog op de agenda, en het bestuur werkt hard aan het vinden van oplossingen voor dit vraagstuk. “Er moet meer tijd komen voor onderzoek, en om dat mogelijk te maken, zullen we moeilijke beslissingen moeten nemen om andere dingen te laten. Dat vindt niet iedereen leuk, want overal zit energie van mensen in en als je dat wegneemt, is dat hard. Maar op de lange termijn worden we er allemaal beter van.”

Schaalsprong

Van den Heuvel ziet de schaalsprong die de universiteit wil maken - een verdubbeling van de uitstroom van masters - met gemengde gevoelens tegemoet. “We zien dat dit een heel mooie uitdaging is. Als we als universiteit groeien, komt er meer geld en dat biedt kansen om nieuwe dingen te gaan doen.” Tegelijkertijd ligt de groeiambitie ook wat gevoelig binnen Mathematics & Computer Science, weet hij.

Zijn faculteit is de grootste van de TU/e met 450 medewerkers en ruim 2.500 studenten. “We zijn de afgelopen tien jaar al een factor 3 of 4 groter geworden in het aantal studenten, maar niet in staf. Die groei is bewerkstelligd met financiering achteraf en onze mensen hebben veel extra stappen moeten zetten om dit mogelijk te maken. Het is belangrijk dat wij daar als bestuur aandacht voor hebben en laten blijken dat we dat waarderen.”

Dat de groei-ambities voor de toekomst met zogeheten voor-voorfinanciering zal gebeuren, stemt Van den Heuvel positief. “Maar we moeten de condities goed scherp hebben.”

Onafhankelijk onderzoek

Van den Heuvel hoopt dat er genoeg ruimte blijft voor het doen van onafhankelijk onderzoek. Hij ziet de druk op de wetenschappelijke staf voor het binnenhalen van beurzen. “Die wereld is zo competitief. Er zijn veel beurzen en grants, en we hebben heel goede onderzoekers, maar ook die grijpen wel eens net naast beurzen.”

Om die volhardende onderzoekers een blijk van waardering te geven, heeft het faculteitsbestuur eind vorig jaar de Perseverance Award in het leven geroepen. “Het is onze taak als bestuur om goede onderzoekers te blijven ondersteunen”, vindt de decaan.

Oog en oor

Oog - en oor - hebben voor elkaar is een belangrijk punt voor Van den Heuvel. “Als je veel werkdruk ervaart, ligt het gevaar op de loer dat je elkaar uit het oog verliest. Terwijl juist de gesprekken waarin je praat over wat je beweegt, wat je leuk of juist niet leuk vindt, bijdragen aan een betere verstandhouding. Als je elkaar beter kent, houd je meer rekening met elkaar als collega’s. Door de werkdruk slaan we dit soort gesprekken vaak over en dan kunnen mensen tegenover elkaar komen te staan.”

Hij ziet regelmatig mensen vertrekken vanwege de hoge werkdruk binnen zijn faculteit. “Natuurlijk is het niet zo dat iedereen hier voor de rest van zijn carrière blijft. Ik wil er graag naartoe dat als iemand vertrekt, ze dat doen met het gevoel ‘dat is een fijne tent’. Ik wil dat we een werkgever zijn waar je met plezier naartoe komt en je de dingen kunt doen die je met plezier doet. Dat is een grote uitdaging voor de langere termijn”, zegt hij.

Wat ga ik doen, vroeg ik mezelf af. Kan ik niet op een betere manier mijn bijdrage leveren dan als onderzoeker?

Decaan M&CS Edwin van den Heuvel

Voor hij decaan werd, was Van den Heuvel al enkele jaren lid van het faculteitsbestuur van M&CS als vicedecaan. Ambitie om decaan te worden, had hij niet. “Toen Johan Lukkien stopte als decaan, had ik echter het idee dat we nog niet klaar waren. Ik heb naar mijn eigen cv gekeken; ik moet nog twaalf jaar werken tot aan mijn pensioen. Wat ga ik doen, vroeg ik mezelf af. Ik kan in die jaren meer projecten schrijven, promovendi begeleiden en mijn aantal papers verdubbelen, maar kan ik niet op een betere manier mijn bijdrage leveren?”

Onderzoek blijft kriebelen

“Ik ben een onderzoeker, dat blijft altijd kriebelen, maar ik ben niet de grootste onderzoeker in mijn vakgebied. Mijn kracht zit voornamelijk in het ontwikkelen van statistische methodes voor bepaalde problemen, maar ik weet niet of ik ooit een compleet nieuwe theorie zal neerzetten over bijvoorbeeld causaliteit. Ik hoop als decaan meer te kunnen doen en bijdragen aan onze faculteit.”

Hij voelt zich gedragen door de faculteit, al voelt hij zich soms tussen de drie domeinen zweven. “Bij wiskunde vragen ze zich af of ik nog wel echt wiskunde doe, aangezien ik inmiddels in de statistiek en de toepassing daarvan zit. Bij data science vinden ze me op het randje zitten, omdat ik uit de wiskunde kom en heel andere data science doe dan zij. En bij computer science is het heel duidelijk: hij is géén computer scientist”, zegt Van den Heuvel lachend. Hij concludeert schouderophalend: “Misschien is het juist wel goed dat ik als decaan niet echt aan een van de drie domeinen te linken ben. Ik vind alle onderdelen belangrijk en ben er voor iedereen.”

Trots

Van den Heuvel benadrukt aan het einde van het gesprek dat hij trots is op zijn faculteit. “Als bestuurder focus je vaak op dingen die je beter wil krijgen, maar laten we niet vergeten dat hier al heel veel goede dingen gebeuren; er wordt met groot enthousiasme gewerkt aan fantastisch onderzoek en we geven volop kwalitatief goed onderwijs. Dat doen onze mensen gedreven en uit zichzelf, daar heb ik weinig aan bijgedragen. Onze faculteit is een hartstikke mooie, dynamische organisatie, met een mooie club mensen. We gaan er met elkaar nog iets mooiers van maken.”